Położenie parku na jednym z najlepiej zachowanych fragmentów urozmaiconego krajobrazu  morenowego Pojezierza Lubuskiego, bezpośrednie sąsiedztwo jeziora i zamku założonego przez zakon joannitów nadają miejscu wyjątkowy charakter. Jednym z największych atutów parku jest także drzewostan zawierający kilka egzemplarzy drzew pomnikowych i  o cechach pomnikowych, wśród nich rozłożysty buk rosnący w sercu parku.

Założeniem projektu było zapewnienie niezbędnej przestrzeni dla funkcji rekreacyjno-dydaktycznej poprzez budowę pawilonu wystawienniczego, przeprojektowaniu układu komunikacyjnego oraz wykonanie pomostów przy jednoczesnym podkreśleniu naturalnych walorów miejsca.

Układ komunikacyjny został zaprojektowany w sposób umożliwiający jak najlepsze wyeksponowanie kilkusetletnich drzew przy jednoczesnym odprężeniu ich systemu korzeni. W projekcie wyeksponowano osie widokowe, a także odrestaurowano istniejące obiekty o wartości historycznej.

Założenie tworzy obecnie harmonijną całość z mnogością funkcji i architekturą dostosowaną do charakteru miejsca.